چه انتظارعجیبی! توبین منتظران هم عزیزمن چه غریبی!عجیترکه چه آسان نبودنت شده عادت!چه کودکانه سپردم دلم قصه قسمت!چه بی خیال نشستیم نه کوششی نه تلاشی ! فقط نشسته وگفتیم خدا کند که بیایی ....