جایی که یاس هست و کسی بو نمی کند جایی که بغض هست و کسی رو نمی کند

جایی که دست شیر خدا بسته می شود           کس احترام ساحت بانو نمی کند

اینجا مدینه است که جز مردم اش کسی           آتش به آشیان پرستو نمی کند

وقتی که بیت وحی پر از شعله می شود          دیگر لگد که رحم به پهلو نمی کند

اینجاست مادری که قریب دو ماه و نیم         از زخم شانه ، شانه به گیسو نمی کند

بانوی آفتاب ، خدایا که هیچوقت                       مانند شمع سوخته سو سو نمی کند

اینها همه کنار ....ولی هیچ مادری                    با بازوی شکسته که جارو نمی کند.

مهدی صفی یاری